9 augustus

Vandaag een reisdag richting New Orleans. We rijden 3 uur naar het zuiden en bezoeken een oude suikerrietplantage, de 'Whitney plantation'. Het regent pijpestelen maar precies met onze rondleiding is het droog.
Iedereen kent de verhalen over de slavernij maar als je dan hoort dat deze plantage de énige is in héél Amerika die ingaat op het leven van de slaven, dan zijn we echt in shock. Dat is niet normaal. Hoe kun je een beter land worden als je niet naar je eigen fouten wilt kijken? Er zijn nog veel landhuizen te bezoeken maar alle rondleidingen die je daar krijgt gaan over de inrichting(!) en historie van de eigenaren. Er wordt daar met geen woord gerept over de slavenarbeid. Niet te bevatten...
De rondleiding geeft een goed beeld over het leven van de slaven. Ze hebben mooie herdenkingsmuren en her en der zijn beelden gemaakt van kinderen die daar hebben gewoond en gewerkt als slaaf. Erg indrukwekkend.
We rijden daarna over de Mississippi (hele hoge bruggen) naar ons hotel. We slapen ook op een voormalige suikerrietplantage, 'Nottoway', in een cottage (een nagebouwd slavenverblijf). Ook hier zoekt Kee naar de geschiedenis van de slaven maar er is alleen maar een heel klein beetje op Wikipedia te vinden. Terwijl dit een van de grootste plantages met de meeste slaven was, de eigenaar had er 176 in zijn bezit(!). Je kunt hier dus wel een rondleiding krijgen om de inrichting te bewonderen.... Bizar dat deze geschiedenis van Amerika zo wordt genegeerd.
Wij nodigen iedereen die dit leest uit om met eigen ogen te gaan kijken wat hier gebeurd is, en het verhaal door te geven. Dat is ook de oproep van de mensen van de Whitneyplantation en daar geven we natuurlijk gehoor aan!